Wrocław, 05-04-2002
Ocena rozprawy doktorskiej lek. storn. Dominika Piskorskiego pt. Ocena skuteczności leczenia ortodontycznego za pomocą wskaźnika PAR /Peer Assessement Rating Index/ Rozprawa lek. stom. Dominika Piskorskiego to praca wyróżniająca się walorami zarówno merytorycznymi,
jak i formalnymi. Zawarta jest na 121 stronach maszynopisu /w tym 22 strony z tabelami, 10 stron z rycinami, 6 stron streszczenia i 10 stron wykazu piśmiennictwa, składającego się z 97 pozycji, głównie zagranicznej; wszystkie one znajdują odbicie w pracy/. Autor podzielił ją na 8 tradycyjnych rozdziałów: wstęp, cel pracy, materiał i metoda, wyniki badań, omówienie wyników badań, dyskusja, wnioski i podsumowanie. (…) Cel pracy uwidoczniony jest już w tytule: Ocena skuteczności leczenia. W rozdziale poświęconym tej sprawie został on rozbudowany do czterech punktów, ukierunkowanych na osoby leczone, osoby leczące, na wady dotylne i na stale aparaty cienkołukowe. Cel pracy jest konkretny, dobrze sprecyzowany, co ułatwia śledzenie dążeń autora do jego osiągnięcia.(…) Wysoko oceniam wartość rozdziału „Metoda badawcza”. Jest to bardzo klarowny i wyczerpujący opis wskaźnika PAR. Lektura tego rozdziału umożliwia czytelnikowi samodzielną ocenę zgryzu -ilościową i jakościową.(…) W rozdziale o metodzie opisano, między innymi, cenną modyfikację autorską, polegającą na rozbiciu składowej wskaźnika „Przedni segment szczęki i żuchwy” na dwie oddzielne -i szczęki, i żuchwy, a także rozdzielenie składowej „Lewe i prawe zwarcie boczne” na dwie oddzielne -prawą i lewą. Pozwoliło to autorowi na stwierdzenie zaniżonej punktacji lewostronnej, przekonująco zinterpretowanej na str.46. Rozdział o skuteczności terapeutycznej poszczególnych lekarzy może mieć kapitalne znaczenie, zwłaszcza dla menadżerów zakładów leczniczych, uzyskujących na jego podstawie miarodajny sposób wymiernej oceny skuteczności lekarzy, co zasługuje na wypunktowanie we wnioskach. Zaskakujące są wyniki leczenia pacjentów z tyłozgryzem. Wbrew niemal powszechnego dziś przeświadczenia o większej skuteczności, aparatów stałych, najwłaściwszym aparatem w leczeniu wad dotylnych okazał się czynnościowy aparat Lehmana. (…) Za niezwykle ważne uważam stwierdzenie autora, że aparat Lehmana okazał się najlepszy w leczeniu tyłozgryzów zarówno pod względem wymiernych rozmiarów poprawy, jak i długości leczenia, liczby wizyt kontrolnych i kosztów leczenia -bardzo niskich w porównaniu z kosztami leczenia aparatami stałymi.(…) Poprawnie sformułowane cztery wnioski idealnie korespondują z czterema celami pracy. (…) Oprócz walorów badawczych praca cechuje się poprawną polszczyzną, co podkreślam ze szczególną satysfakcją, bo praca pana Dominika Piskorskiego stanowi pod tym względem chlubny wyjątek wśród licznych rozpraw doktorskich, jakie zdarzało mi się recenzować.(…) Ogólną wartość pracy lekarza Dominika Piskorskiego oceniam bardzo wysoko. Jej materiał, zastosowane metody, wyniki i ich omówienie spełniają wszelkie wymogi dobrej pracy badawczej. Spełniają też, oczywiście, wymogi stawiane rozprawom doktorskim. Z pełnym więc przekonaniem kieruję do Wysokiej Rady Wydziału Stomatologii PAM o dopuszczenie lek. Dominika Piskorskiego do dalszych etapów przewodu doktorskiego, proponując równocześnie przyznanie jego rozprawie specjalnego wyróżnienia.
Prof. dr hab. Adam Masztalerz